Sohbetü’l-Ebkâr

Hamse yazmaya kararlı olan Atâyî, Sohbetü’l-ebkârı Hamsesi’nin üçüncü mesnevisi olarak kaleme alır. Şair, bir bahar mevsiminde birkaç arkadaşı ile kırlara gezmeye çıkar. Çimende otururlarken arkadaşlarından biri cebinden Câmî’nin Sübhatü’l-ebrâr’ını çıkarır. İçerisinden birkaç parça okurlar ve beğenirler. Fakat Fârisi bilmeyen bazı arkadaşları bu kitabın Türkçeye tercüme edilesini isterler. Atâyî itiraz eder. Tercümenin iyi bir şey olmadığını, şairlerin buna tenezzül edemeyeceğini söyler. Arkadaşlarından biri: O halde sen de Sübha-i Câmî gibi eser meydana getir, mademki Mahzenü’l-esrâr’a karşı bir eser yazdın bari eserlerinin sayısını beşe tamamla teklifinde bulunur. Şair tevazu gösterir, itiraz eder. Fakat arkadaşları ısrar edince kabul eder Mesnevi, besmelenin yazı olarak tasvir, manevî bakımından tesirinin anlatıldığı bölüm ile başlar ve aşağıda gösterilen bölümlerle devam eder. Tahmid, münâcât, na‘t, mi‘râc, IV. Murad’ın methi, Şeyhülislâm Yahyâ’nın methi. Bu bölümlerden sonra 40 sohbet ve her biri bir sohbeti takip eden 40 dâstân yer alır. Her dâstân, sohbetteki konularla ilgili bir hikâyeyi içinde bulundurur.

ISBN

978-975-17-3357-3

Sayfa Sayısı

214

Yayınlanma Tarihi

2017